ص: 2

بقعه شاهزاده ناصر از آثار قرن دوازدهم و اواخر دوره صفویه به شمار می آید. بر فراز آن گنبدی به ارتفاع 35/1 متر و دو گلدسته ای به ارتفاع 15/1 متر کاشی کاری شده، نمایان است.

«محدث قمی رحمه الله » در منتهی الامال نوشته است که «احمد بن اسحاق موسوی» در این مکان مدفون است که بنا بر نقل قول مورّخان، «احمد بن اسحاق» پس از احداث مسجد امام حسن علیه السلام این بقعه را برای محل دفن خویش بنا نهاد؛ ولی هنگام مراجعت از سامرا در سر پل ذهاب وفات یافت و در آن مکان دفن شد.

چون بقعه بدون استفاده بود، در عصر «سلطان برکیارق سلجوقی»، امیر اپیک خان» مدرسه ای در این محدوده بنا شد و بقعه جزو حجرات آن گردید.

در این بقعه، سید جلیل القدر «ناصرالدین علی بن مهدی» از نوادگان امام حسن مجتبی علیه السلام مدفون است که در اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم قمری می زیسته است که پس از دفن ایشان در این مکان بقعه به نام «شاهزاده ناصر» شهرت یافت.(1)

تصویر 8×12